Mήν ἀφήνουμε νά περνᾶ μία ἡμέρα χωρίς νά προσευχηθοῦμε στήν Κυρία Θεοτόκο

 

Ἦταν κάποτε ἕνας ἄνθρωπος εὐλαβής πού ὠνομαζόταν Ἀγαθόνικος. Αὐτός εἶχε διδαχθῆ, ἀκόμη ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, νά λέγη μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τόν ὕμνο αὐτό:

«Θεοτόκε, Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Εὐλογημένη, σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου. Ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες, τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Mήν ἀφήνουμε νά περνᾶ μία ἡμέρα χωρίς νά προσευχηθοῦμε στήν Κυρία Θεοτόκο

Ἀργότερα ἔκανε μιά ζωή μέ πολλές φροντίδες καί ἔλεγε σπανιώτερα αὐτόν τόν ὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγά σιγά ἔπαυσε νά τόν λέγη. Ὁ Θεός ὅμως, ὁ Ὁποῖος δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἔστειλε στό σπίτι του ἕναν ἐρημίτη ἀπό τήν Θηβαΐδα γιά νά τόν ἐλέγξη διότι ἐξέχασε αὐτόν τόν ὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὁ Ἀγαθόνικος ἀπήντησε στόν ἐρημίτη μοναχό ὅτι ἔπαυσε νά τόν λέγη, διότι, παρότι τόν ἔλεγε γιά πολλά χρόνια, ὅμως δέν εὑρῆκε καμμία ὠφέλεια. Τότε ὁ ἐρημίτης τοῦ εἶπε: «Φέρε στόν νοῦ σου τυφλέ καί ἀχάριστε, πόσες φορές σέ ἐβοήθησε αὐτή ἡ δοξολογική προσευχή καί σέ ἔσωσε ἀπό διάφορους πειρασμούς! Θυμήσου, ὅταν ἤσουν ἀκόμη παιδί, πῶς λυτρώθηκες ἀπό πνιγμό κατά ἕνα θαυμαστό τρόπο!

Ἐνθυμήσου, ὅταν σέ ἐκτύπησαν πολλοί γείτονες σέ μία λακκούβα πού εἶχες πέσει κι ὅμως ἔμεινες ἀτραυμάτιστος! Θυμήσου ἀκόμη, ὅταν ταξίδευες κάποτε μέ κάποιον φίλον σου, ἐπέσατε καί οἱ δυό σας ἀπό τήν καρότσα! Αὐτός ἔσπασε τό πόδι του καί σύ δέν ἔπαθες τίποτε. Δέν γνωρίζεις ὅτι ὁ φίλος σου εἶναι κάτω ἀδύνατος ἀπό μία ἀσθένεια, ἐνῶ ἐσύ εἶσαι ὑγιής καί δέν αἰσθάνεσαι κανένα πόνο; Καί, ὅταν τοῦ ἔφερε στήν μνήμη ὅλα αὐτά τά θαυμαστά ἔργα, στό τέλος τοῦ εἶπε: «Να ξέρης ὅτι ὅλες αὐτές οἱ δυστυχίες καί ἀτυχίες πού ἦλθαν στήν ζωήν σου, ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τήν θεία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, χάρις στήν μικρή σου αὐτή δοξολογική προσευχή, τήν ὁποίαν ἔλεγες κάθε ἡμέρα ἐνώπιόν της. Δώσε λοιπόν προσοχή καί συνέχιζε νά προσεύχεσαι καί στό μέλλον μέ τήν προσευχή αὐτή καί ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας δέν θά σέ ἐγκαταλείψη ποτέ».

Ἔτσι κατάλαβε ὁ Ἀγαθόνικος καί δέν ἄφησε πάλι αὐτή τήν προσευχή. Οὔτε ἐμεῖς νά μήν ἀφήνουμε νά περνᾶ μία ἡμέρα χωρίς νά προσευχηθοῦμε μ᾿αὐτή τήν προσευχή μπροστά στήν Κυρία Θεοτόκο κι ἔτσι θά φυλαγώμεθα ἀπό πολλές δοκιμασίες καί πειρασμούς στήν ζωή μας.

Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ



¨ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 19 Νοεμβρίου 2017 - Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ



 

   https://drive.google.com/file/d/1xr3_e1p435LIcgPrYFt9685wWxyuYJ8W/view?usp=sharing

Άγιος Φίλιππος - Βίος

Ὧν περ διηκόνησας ἐν γῇ πραγμάτων,

Ἐν οὐρανοῖς Φίλιππε μισθὸν λαμβάνεις.

Λειτουργὸς λάβε μισθὸν ἐν ἑνδεκάτῃ γε Φίλιππος.

Βίος

Ο Άγιος Φίλιππος καταγόταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης και ήταν διάκονος μεταξύ των επτά διακόνων της πρώτης Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ (Πράξ. στ'). Επίσης, ήταν έγγαμος και είχε τέσσερις θυγατέρες, προικισμένες με προφητικό χάρισμα. (Πράξ. κα' 8-9).

Ο Φίλιππος, όμως, δε στάθηκε μόνο στην Ιερουσαλήμ. Πήγε στη Σαμάρεια και κήρυξε το Ευαγγέλιο, σαν γνήσιος και αυτός «Ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ πίστιν ἐκλεκτῶν θεοῦ καὶ ἐπὶ γνῶσιν ἀληθείας τῆς κατ' εὐσέβειαν» (Προς Τίτον, α' 1). Δηλαδή απόστολος του Ιησού Χριστού για να διδάξει μεταξύ εκείνων που εξέλεξε ο Θεός, την πίστη και την επίγνωση της αλήθειας, που οδηγεί στην ευσέβεια.

Εκεί στη Σαμάρεια, δια του κηρύγματός του βάπτισε χριστιανό και το Σίμωνα το μάγο. Έπειτα, ο Φίλιππος συνάντησε στο δρόμο του τον Ευνούχο της βασίλισσας Κανδάκης, και αφού τον κατήχησε, βάπτισε και αυτόν Χριστιανό. Κατόπιν, πήγε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, όπου με τη διδασκαλία του έπεισε όλους σχεδόν τους κατοίκους της πόλης να πιστέψουν στο Χριστό. Ο Φίλιππος στην πόλη αυτή, αφού έκτισε και χριστιανικό ναό, παρέδωσε στο θεό την ψυχή του.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας χάριτος, πλήρης ὑπάρχων, διηκόνησας, τὴ Ἐκκλησία, ὡς Διάκονος Τοῦ Λόγου Ἀπόστολε, θεοσημείαις δὲ θείαις χρησάμενος, τῆς Σαμαρείας τὰ πλήθη κατηύγασας. Μάκαρ Φίλιππε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Source: saint.gr
 

Περί των Εσχάτων Ημερών - Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός

Τα βδελυρά έθνη

 Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε απ’ εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους. Θα καταβροχθίζουν επίσης με μεγάλη ηδονή μύγες, βατράχους, σκυλιά και κάθε ακαθαρσία.

Αλλοίμονο στις περιοχές, απ’ όπου θα περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, ας μην υπάρχουν τότε Χριστιανοί! Γνωρίζω όμως ότι θα υπάρχουν.

Εκείνες τις ημέρες θα σκοτεινιάσουν, σαν να θρηνούν στον αέρα για όσα αποτροπιαστικά θα διαπράξουν εκείνα τα σιχαμερά έθνη. Ο ήλιος θα γίνει σαν αίμα, ενώ η σελήνη κι όλα τα άστρα θα σκοτισθούν, καθώς θα τα βλέπουν επάνω στη γη να συναγωνίζονται στην ακαθαρσία. Αυτοί οι λαοί θα κατασκάψουν τη γη, θα κάνουν αποχωρητήρια τα θυσιαστήρια, και θα βάλουν τα άγια σκεύη σε ατιμωτική χρήση. Τότε όσοι θα κατοικούν στην Ασία, ας φύγουν στα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων), γιατί τα ρυπαρά έθνη δεν θα πάνε εκεί, και ας πενθήσουν για εξακόσιες εξήντα ημέρες.

Ο αντίχριστος

Τότε θα σαρκωθεί απ’ την φυλή του Δαν ο σατανάς, δηλαδή θα γεννηθεί ο αντίχριστος. Δεν θα γίνει όμως άνθρωπος με τη δική του δύναμη, αλλά θα του πλάση ο Θεός σκεύος αισχρό και ρυπαρό, για να εκπληρωθούν έτσι οι λόγοι των προφητών. Θ’ απολυθεί λοιπόν απ’ τα δεσμά, με τα οποία τον είχε δέσει ο δεσπότης Χριστός όταν κατέβηκε στον άδη, και θα μπει σ’ εκείνο το σκεύος που πλάσθηκε για αυτόν. Έτσι θα γίνει άνθρωπος, θα ανδρωθεί, θα βασιλεύσει, και τότε θ’ αρχίσει να δείχνει την πλάνη του καθώς λέει ο θεολόγος Ιωάννης. Έπειτα θ’ αρχίσει πόλεμο με τα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων). Νησιά, καθώς λέει ο Ησαΐας, είναι οι εκκλησίες που προήλθαν από τους εθνικούς (κδ΄ 15, με΄ 16, μθ΄ 1, ξστ΄ 19).

Τότε θα εμφανιστεί ο Ενώχ, που έζησε πριν την εποχή του μωσαϊκού νόμου. Θα εμφανισθεί επίσης ο Ηλίας, που έζησε κατά την διάρκεια του νόμου, καθώς και ο Ιωάννης ο θεολόγος που έζησε την εποχή της νέας χάριτος. Αυτοί θα κηρύξουν σ’ όλη την οικουμένη, για τον καιρό της συντέλειας και την έλευση του πλανεμένου, καθώς επίσης και για την Δευτέρα έλευση του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Θα επιτελούν μάλιστα σημεία και τέρατα.

Όσοι θελήσουν να τους σκοτώσουν ή με άλλον τρόπο να τους αδικήσουν, θα βγει φωτιά και τους κάψει. Θα ενεργούν με μεγάλη εξουσία και θα ελέγξουν τον αντίχριστο. Θα φονευθούν όμως απ’ αυτόν στην Ιερουσαλήμ και τα σώματά τους θα αφεθούν άταφα στη μέση της πόλεως. Εκεί θα συγκεντρωθούν οι κάτοικοι και θα τους περιγελούν σαν απροστάτευτους (πρβλ. Αποκ. ια΄ 5-10).

Τα άγια σώματά τους θα μείνουν τρεις ολόκληρες ημέρες στην πλατεία. Κατά τη μέση της τετάρτης ημέρας θα κατεβεί από τον ουρανό ένα περιστέρι λαμπρό σαν αστραπή. Αυτό θα περπατήσει επάνω τους και θα τους δώσει ζωή. Τότε οι άγιοι θα δυναμώσουν και θα σηκωθούν όρθιοι, κι όσοι τους δουν, πολύ θα τρομάξουν. Εκείνη τη στιγμή θ’ ακουσθεί φωνή από τον ουρανό που θα λέει: «Ανεβείτε, φίλοι μου, κοντά μου». Αμέσως θα κατεβεί ένα σύννεφο, που θα τους σηκώσει και θα τους εγκαταστήσει στον παράδεισο (πρβλ. Αποκ. ια΄ 9-13).

Εκείνος ο πλανεμένος και μάταιος, ο αντίχριστος, θα ταλαιπωρήσει υπερβολικά τους χριστιανούς της εποχής του μέχρι την τελευταία τους αναπνοή με θλίψεις και φοβερές τιμωρίες. Όποιος δεν πλανηθεί και δεν πιστέψει σ’ αυτόν, θ’ αναδειχθεί εκλεκτός και άξιος φίλος του Χριστού. Όλοι βεβαίως οι άγιοι είναι μακάριοι. Τρισμακάριοι όμως θα είναι όσοι μαρτυρήσουν την εποχή του αντιχρίστου. Θα τους περιμένει παντοτινά υπερβολική δόξα και αγαλλίασις.

Θ' ακολουθήσει τότε φοβερός πόλεμος μεταξύ του αντιχρίστου και του Δεσπότου Χριστού. Μόλις δηλαδή αντιληφθεί ο αντίχριστος ότι ο κόσμος πλησιάζει στο τέλος του, θα κάνει μανιασμένος αντίπραξη στον ουρανό: θα ρίξει αστραπές και βροντές και θα κάνει τέτοιους κτύπους, ώστε από τον ήχο της βοής να δονείται το σύμπαν και να αντηχεί φοβερά. Ποιος τότε, παιδί μου, δεν θα φοβηθεί και δεν θα φρίξει; Μακάριοι θα είναι, όπως είπα προηγουμένως, εκείνοι, των οποίων δεν θα κλονισθεί η πίστις στον Χριστό, τον αληθινό Θεό μας, που σαρκώθηκε και γεννήθηκε απ’ την αγία παρθένο Μαρία. Μακάριοι επίσης εκείνοι που θα πεθάνουν για την αγάπη του Χριστού και θα ελέγξουν θαρρετά τον δράκοντα και την πλάνη του. Μακάριοι όσοι θα υψώσουν το ανάστημά τους εναντίον του και θα ελέγξουν με γενναιότητα τα ατοπήματά του….

Αυτά έλεγε ο μακάριος, ενώ ο Επιφάνιος θρηνούσε από τα βάθη της ψυχής του ακούγοντας όσα επρόκειτο να συμβούν στην οικουμένη. Έπειτα ρώτησε τον όσιο:

 Πες μου, σε παρακαλώ πως θα εξαλειφθούν οι άνθρωποι από τη γη και πως θα γίνει η ανάστασις;

Άλλους, παιδί μου, θα σκοτώσουν τα βδελυρά έθνη, άλλοι θα θανατωθούν στους πυκνούς πολέμους, ενώ άλλους θα εξολοθρεύσει ο αντίχριστος. Σε όσους θα πιστέψουν και θα προσκυνήσουν τον αντίχριστο, θα στείλει ο Κύριος, σύμφωνα με την προφητεία του Ιεζεκιήλ, φτερωτά θηρία που θα έχουν στην ουρά τους βούκεντρα γεμάτα δηλητήριο. Όσοι λοιπόν δεν θα έχουν στα μέτωπά τους σώα και ακέραιη τη σφραγίδα του Χριστού, θα δοκιμάσουν φρικτό θάνατο απ’ το κεντρί και το δηλητήριο των θηρίων. Τότε οι άγιοι που διεφύλαξαν με πολύ αγώνα τη σφραγίδα του Χριστού ακέραιη, θα μεταναστεύσουν στα βουνά και στις ερημιές. Ο Κύριος όμως με την θεϊκή του δύναμη θα τους συγκεντρώσει στην αγία πόλη της Σιών. Αυτοί είναι όσοι έχουν γραφεί στο βιβλίο της ζωής

Όταν ο αντίχριστος νικηθεί και οδηγηθεί αιχμάλωτος μαζί με τους άλλους δαίμονες στο κριτήριο και δικασθεί για τις ψυχές που οδήγησε στην απώλεια, τότε θα σαλπίσει η σάλπιγγα και οι νεκροί θ’ αναστηθούν άφθαρτοι. Έπειτα όσοι θα έχουν απομείνει ζωντανοί την ώρα της δευτέρας παρουσίας, θα γίνουν, καθώς είπε ο Παύλος, εν ριπή οφθαλμού από φθαρτοί άφθαρτοι και θα αρπαγούν μαζί με τους αναστημένους νεκρούς μέσα σε νεφέλες, για να προϋπαντήσουν τον Κύριο στον αέρα (Α΄ Θεσ. δ΄ 17).

Όποιος λοιπόν δη τα βδελυρά έθνη να έρχονται στον κόσμο, ας γνωρίζει πως όλα, όσα πρόκειται να συμβούν, βρίσκονται «επί θύραις», και πως ο Κριτής έρχεται για να αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του.

Αυτά είπε ο μακάριος Ανδρέας στον Επιφάνιο παρούσης και της ταπεινότητός μου. Έτσι μείναμε ξάγρυπνοι όλη την νύχτα. Όταν χτύπησε το ξυλοσήμαντρο, ξεκίνησε ο Επιφάνιος για την εκκλησία, ενώ ο μακάριος Ανδρέας έμεινε στο σπίτι προσευχόμενος.

Πηγή: βίος του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 12 Νοεμβρίου 2017 - ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως Αιγύπτου (Βίος) - Εορτή της 9ης Νοεμβρίου

 

 Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1846 μ.Χ. στη Σηλυβρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφάλα και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος.

Μικρός, 14 ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος και κατόπιν ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πήγε στη Χίο, όπου, από το 1866 μ.Χ. μέχρι το 1876 μ.Χ. χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθειο.

Το 1876 μ.Χ. εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή Χίου με το όνομα Λάζαρος και στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος, ονομασθείς Νεκτάριος, από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο (1860 - 1877 μ.Χ.), και ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητροπόλεως.

Το 1881 μ.Χ. ήλθε στην Αθήνα, όπου με έξοδα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ' (1870 - 1899 μ.Χ.), σπούδασε Θεολογία και πήρε το πτυχίο του το 1885 μ.Χ. Έπειτα, ο ίδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τον χειροτόνησε το 1886 μ.Χ. πρεσβύτερο και του έδωσε τα καθήκοντα του γραμματέα και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διετέλεσε επίσης πατριαρχικός επίτροπος στο Κάιρο.

Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ., χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Η δράση του ως Μητροπολίτου ήταν καταπληκτική και ένεκα αυτού ήταν βασικός υποψήφιος του πατριαρχικού θρόνου Αλεξανδρείας. Λόγω όμως φθονερών εισηγήσεων (αισχρών συκοφαντιών), προς τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, ο ταπεινόφρων Νεκτάριος, για να μη λυπήσει τον γέροντα Πατριάρχη, επέστρεψε στην Ελλάδα (1889 μ.Χ.).

Διετέλεσε Ιεροκήρυκας (Ευβοίας) (1891 - 1893 μ.Χ.), Φθιώτιδος και Φωκίδας (1893 - 1894 μ.Χ.) και διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894 - 1904 μ.Χ.).

Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου (1899 μ.Χ.), ο Νεκτάριος εκλήθη να τον διαδεχθεί, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε.

Στα κηρύγματα του, πλήθος λαού μαζευόταν, για να «ρουφήξει» το νέκταρ των Ιερών λόγων του.

Το 1904 μ.Χ. ίδρυσε γυναικεία Μονή στην Αίγινα, της οποίας ανέλαβε προσωπικά τη διοίκηση, αφού εγκαταβίωσε εκεί το 1908 μ.Χ., μετά την παραίτηση του από τη Ριζάρειο Σχολή.

Έγραψε αρκετά συγγράμματα, κυρίως βοηθητικά του θείου κηρύγματος. Η ταπεινοφροσύνη του και η φιλανθρωπία του υπήρξαν παροιμιώδεις.

Πέθανε το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920 μ.Χ. Τόση δε ήταν η αγιότητά του, ώστε επετέλεσε πολλά θαύματα, πριν αλλά και μετά τον θάνατο του. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στην Αίγινα.

Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 μ.Χ. και στις 20 Απριλίου του 1961 μ.Χ. με Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διακηρύχτηκε Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Πηγή: saint.gr

Η ομορφότερη Πατρίδα του κόσμου

 

Είναι βέβαιο ότι για την ομολογία μας αυτή θα μας κρίνουν και θα μας κατακρίνουν οι γραικύλοι και οι ξενόδουλοι. Θα μας περιγελάσουν οι «εξυπνάκηδες». Θα μας κατηγορήσουν οι κουλτουριάρηδες. Θα μας πουν «παλιά μυαλά», καθυστερημένους, αισθηματίες, ρομαντικούς, σωβινιστές αυτοί που είναι απάτριδες ή δήθεν κοσμοπολίτες και νεοεποχίτες. Μα δεν θα «κιοτέψουμε» να το πούμε κι άλλη μια φορά, πάλιν και πολλάκις, και χίλιες φορές να το διαλαλήσουμε: «Η ομορφότερη πατρίδα του κόσμου» είναι η πατρίδα μας, η Ελλάδα. Δεν θα δειλιάσουμε να κηρύξουμε παντού την αγάπη μας, τον πόνο μας, τον ενθουσιασμό μας για την Ελλάδα. Αυτή την πατρίδα που κομμάτιασαν μα τα κόμματά τους οι άσπλαχνοι οι κομματάρχες και την έκαναν συντρίμμια…

Σαν Χριστιανοί αγαπάμε όλο τον κόσμο, όλους τους λαούς της γης, όπως προστάζει και το Ιερό Ευαγγέλιο και ο Χριστός μας, όπως το εβίωσαν όλοι οι Άγιοι. Αλλά δεν θα παύσουμε να λέμε, μαζί με τον ποιητή:

Όλες τις χώρες να σας πω,
όλες τις χώρες αγαπώ,
που άκουσα και είδα.
Αλλά καμία τόσο πολύ
σαν την πατρίδα την καλή
σαν τη γλυκιά πατρίδα.
Της Οικουμένης τα καλά
όσο κι αν είναι αυτά πολλά
μ’ εκείνη δεν τ’ αλλάζω
κι αν η πατρίδα τ’ απαιτεί
από καμία δυνατή
θυσία δεν τρομάζω.
(Γεώργιος Βιζυηνός)

 Γιατί ‘ναι η πατρίδα μας η ομορφότερη του κόσμου; Διότι είναι η χώρα του ήλιου. Γεμάτη φυσικό φως και γεμάτη πνευματικό φως. Ποια άλλη χώρα έχει αυτόν τον ήλιο, αυτό το φως; Ποια άλλη χώρα έχει αυτό το κλίμα, αυτή την ατμόσφαιρα, που επηρεάζει βαθειά την ψυχοσύνθεση, την διπροσωπία του Ρωμιού;

Ήλιε μου,
έβγα ήλιε μου,
που κάνεις το χωράφι
και γεμίζει από χρυσάφι.
(Ζαχαρίας Παπαντωνίου)
Η πατρίδα μας είναι αδιάκοπα λουσμένη στη θάλασσα, βαπτισμένη στην ωραία θάλασσά της.
Μεσ’ από κύματα σε φως λουσμένη
βγαίν’ η πατρίδα μου. Ω τι χαρά!
Εκεί η μανούλα μου με περιμένει
θωρεί τη θάλασσα και λαχταρά.
Τρέξε στα πόδια της! Απ’ τ’ ακρογιάλι
ρίχνει ανήσυχη εδώ ματιά.
Πες της πως μ’ έφερες οπίσω πάλι
εσύ, που μ’ έσυρες στην ξενιτειά.
(Αριστ. Προβελέγκιος)

 Γράφει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος για την Ελληνική Φύσι: «Αυτή η Ελληνική φύσις η ήμερος και σχεδόν πτωχή είναι η ωραιοτέρα του κόσμου. Πώς; Διατί; Ένας Γάλλος σοφός, αρχαιολόγος και συγγραφεύς, ο οποίος πολλάκις επεσκέφθη την Ελλάδα το εξηγεί θαυμάσια… Είναι η μοναδική διαύγεια της ελληνικής ατμόσφαιρας που σε κάνει να διακρίνεις τα πλέον απομεμακρυσμένα αντικείμενα… Υπάρχουν υψώματα από τα οποία ο θεατής ημπορεί να συλλάβει ολόκληρον την ελληνικήν χώραν. Να ιδή βουνά αλλεπάλληλα εις ατελείωτον βάθος… τα οποία συγχέονται επί πλέον με το κυανούν του ουρανού. Έπειτα κοιλάδας, πεδιάδας, ποταμούς, κόλπους, θάλασσας, ακρωτήρια, νησιά, όλα ως επί άβακος (=σαν σε τραπέζι)… Λοιπόν, παρόμοιον θέαμα δεν απαντά κανείς πουθενά. Και τα επί πλέον φημισμένα τοπία της Ευρώπης -έξαφνα, τα πολυθρύλητα ελβετικά και ιταλικά- είναι σχετικώς περιορισμένα… Απεναντίας εδώ εις την Ελλάδα οι ορίζοντες είναι πάντοτε ανοικτοί, η οπτική ακτίς απεριόριστος…

 Αλλά η αξία της πατρίδας μας είναι η Παράδοση, ο Πολιτισμός της -πνευματικός και λαϊκός πολιτισμός, ο λαός της. «Ποια άλλη φυλή -γράφει ο Φ. Κόντογλου- στόλισε τη ζωή της με τέτοια αμάραντα λουλούδια; Σε ποια χώρα τραγουδούσανε και ψέλνανε όλοι, από τον μικρόν ως τον μεγάλον; Πού τεχνουργέψανε, σαν με κάποιο κοφτερό σμιλάρι τέτοια τραγούδια παλληκαρήσια, τέτοια ερωτικά, τέτοια νανουρίσματα, τέτοια μοιρολόγια που να ραγίζει η γης από την πίκρα; Πουθενά!...»

Χαρά σ’ εσέ, χώρα λευκή
και χώρα ευτυχισμένη!
Καμιά χώρα σ’ όλη τη γη,
καμιά στην οικουμένη
δεν ηύρε τέτοιο φυλαχτό
σαν το δικό μου μάτι…
(Κωστής Παλαμάς)

 Δεν υπερβάλλουμε. Δεν βρισκόμαστε έξω από την πραγματικότητα. Κι ούτε είναι μόνο δική μας αντίληψη. Είναι διατυπωμένο από κάθε σκεπτόμενον και λόγιον άνθρωπον των γραμμάτων και των τεχνών ότι είναι η πατρίδα της Ποίησης, η πατρίδα του μέτρου και του κάλλους, η πατρίδα των Επιστημών, η πατρίδα της Δημοκρατίας. Γράφει ο Γερμανός ποιητής και συγγραφέας Φρειδερίκος Σίλερ:

 «Όπου γυρίσω την σκέψη μου, όπου και
να στρέψω την ψυχή μου μπροστά μου σε βλέπω,
σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο,
Αρχιτεκτονική; Εσύ μπροστά μου πρώτος και
αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ; Μαθηματικά,
Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος
και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ,
Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου,
Έλληνα… ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος…»

 Η πατρίδα μας είναι η χώρα του ηρωισμού, γη ηρώων, μάννα ηρώων. Κι αυτό με μια παγκόσμια διαπίστωση: Ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!!...

 …Στη μακρινή πατρίδα μου έχει ευωδιά και χάρη
το ταπεινότερο δεντρί, το πιο φτωχό χορτάρι,
στους κλώνους της αμυγδαλιάς
σμίγουν ανθοί και χιόνια
και φέρνουνε την άνοιξη γοργά τα χελιδόνια.
(Γ. Δροσίνης)

 Ποιος τόπος έχει τέτοια υπέροχη Ιστορία; Ποια γωνιά του πλανήτη έχει τέτοια όμορφη και πλούσια Γλώσσα; Γι’ αυτό λύσσαξαν όλοι οι δαίμονες να δολοφονήσουν την Ιστορία μας, να καρατομήσουν την Γλώσσα μας.

 Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και ΚΑΤΙ, πού ‘χομε μεσ’ την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου ακτίνα

 και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
(Ι. Πολέμης)

 Αυτό το «κάτι» είναι το μεγαλύτερο διαμάντι της Ρωμιοσύνης, το Φως, ο Ήλιος, η Δόξα της. Είναι η Ορθοδοξία της. Δεν θα το κρύψουμε. Η πατρίδα μας είναι η πατρίδα της Ορθοδοξίας. Εδώ «η δόξα του Χριστού». Εδώ, στο «σκεύος της εκλογής των λαών», το σκεύος εκλογής: ο Απόστολος Παύλος. Εδώ η κιβωτός της Ορθοδοξίας, η Ρωμιοσύνη, το Βυζάντιο. Εδώ η Καινή Διαθήκη της Πίστεως, γραμμένη στα ελληνικά ολόσωμη. Εδώ η Θεολογία, η Μουσική, η Υμνολογία, ο ελληνικός λόγος στην υπηρεσία του Υιού και Λόγου του Θεού, στη δόξα της Αγίας Τριάδος. Εδώ η Τέχνη του υπερβατικού, του συμβολισμού της Αναστάσεως, της Αιωνιότητος, της Βασιλείας του Θεού. Εδώ οι άγιοι Πατέρες, εδώ η χώρα των αγίων.

 Στο τελευταίο βιβλίο του «Αν υπάρχει ζωή θέλω να ζήσω» του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικολάου στον επίλογό του αναφέρονται τα εξής αξιοσημείωτα: «…Βρέθηκα σε διάφορα όμορφα μέρη του κόσμου και στα ενδιάμεσα πέρασα από τα Κύθηρα, τη Σάμο, την Πάρο, την Πάτμο, το Αγαθονήσι, την Σαντορίνη… Σε πόσο καταπληκτική αλήθεια χώρα ζούμε! Απίθανες εναλλαγές του τοπίου, καταγάλανα νερά, πεντακάθαρος ουρανός, ηλιόλουστες μέρες, σπάνιες γεύσεις και μυρωδιές, απερίγραπτη λαογραφία, καρδιακές συνήθειες, μοναδική ιστορία, εικόνες πραγματικοί πίνακες, και πολιτισμός γεμάτος ουσία, ένα αληθινό θαύμα. Γιατί αυτός ο τόπος να μην είναι ο καλύτερος του κόσμου για να ζήσει κανείς;….

 …Πώς μπορεί αυτός ο τόπος να περνάει κρίση;… Πώς γίνεται σε αυτόν τον τόπο που διαχρονικά διεκδικήθηκε ο Θεός και πληθωρικά εκφράστηκε η παρουσία Του, σήμερα να ρωτάμε πού είναι ο Θεός;… Η Ελλάδα είναι μόνο χώρα φυσικού κάλλους και ομορφιάς. Είναι κυρίως χώρα που φιλοξένησε και εξέφρασε την αλήθεια. Τον έδειξε τον Θεό και τον έζησε.

 »Γυρίζεις στο παρελθόν και διαπιστώνεις ότι η αναζήτηση του Θεού φτιάχνει έναν Παρθενώνα… Το κυνήγι της ζωής μαζί του δημιουργεί σε μεταγενέστερους χρόνους ένα Άγιον Όρος ή χιλιάδες βυζαντινά και άλλα αριστουργηματικά μνημεία. Η ανάγκη να χαρούν οι άνθρωποι την παρουσία Του γεμίζει τον τόπο μας με ξωκλήσια, με εκκλησιαστικά πανηγύρια και γιορτές. Η εμπειρία της κοινωνίας Του γεννά θεολογικές αναβάσεις, όπου η καρδιά ξεπερνάει τη διεισδυτικότητα του νου και εισέρχεται στη θέα των μη ορωμένων. Η επιθυμία της δοξολογίας Του εκφράζεται σε μια γλώσσα πραγματικά θεϊκή, που η ακρίβεια, η πλαστικότητα και η ποιητικότητά της είναι ό, τι καλύτερο ανθρωπίνως για να περιγραφεί το απρόσιτο μυστήριο του Θεού…

 »Όλο αυτό είναι η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, η ταυτότητά μας, τα γονίδιά μας, η ανάσα μας, η ζωή μας. Με μια λέξη η πίστη μας. Σήμερα χάσαμε τη γλώσσα μας, μιμηθήκαμε το λίγο, μόνο και μόνο επειδή είναι ξένο, προσβάλαμε το πολύ για τον απλό λόγο ότι το κληρονομήσαμε, στερηθήκαμε τη δική μας γνώση, κάναμε συνήθεια το παράξενο, φτώχυνε η λογική μας… Εποχή με πολυπραγμοσύνη αλλά χωρίς σοφία. Ανίκανη να γεννά πνεύμα και πολιτισμό, ανίκανη να μιμείται το καλό. Εξειδικευμένη στο ασύνετο γκρέμισμα…»

 Πόσος πόνος να βλέπεις τα νιάτα της πατρίδας σου αδικώντας τον εαυτό τους, να θαμπώνονται από τη μάταιη ύλη, να εγκαταλείπουν την πατρίδα. Όσο φτωχή κι αν είναι. Ποιο πιστό και άξιο παιδί εγκαταλείπει την στοργική του μάννα; Όσο φτωχή κι ανήμπορη κι αν είναι. Είναι όμως πλούσια σε πνεύμα, σε πίστη, σε αληθινή ζωή. Παιδιά της Ελλάδος παιδιά… πέρα κει στα ξένα πάρτε «μόνο λίγο χώμα, χώμα ελληνικό».

Αρχιμ. Ιωαννικίου
Καθηγουμένου Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σοχού
Impantokratoros

Γιατί η τιμωρία του Θεού ήταν άμεση στην Παλαιά Διαθήκη;

- Γιατί, Γέροντα, στην Παλαιά Διαθήκη η τιμωρία του Θεού ήταν τόσο άμεση;

- Στην Παλαιά Διαθήκη εκείνη την γλώσσα, εκείνον τον νόμο καταλάβαιναν. Ο ίδιος Θεός ήταν και τότε, αλλά εκείνος ο νόμος ήταν για εκείνους τους ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν αλλιώς.  Μη σας φαίνεται εκείνος ο νόμος σκληρός και το Ευαγγέλιο διαφορετικό. Ήταν ο νόμος που θα ωφελούσε εκείνη την εποχή. Δεν ήταν ο νόμος εκείνος βάρβαρος, αλλά η γενιά εκείνη ήταν βάρβαρη. Οι σημερινοί άνθρωποι μπορεί να κάνουν μεγαλύτερες βαρβαρότητες, αλλά τουλάχιστον μπορούν να καταλάβουν. Τώρα ένα κανδήλι κουνιέται και πόσοι άνθρωποι συγκλονίζονται! Ενώ, βλέπεις, τότε πόσα έκανε ο Θεός! Έδωσε δέκα μάστιγες στον Φαραώ, για να βγάλη τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο. Κάνει ξηρά την Ερυθρά θάλασσα, για να περάσουν. Τους δίνει νεφέλη την ημέρα, για να μην τους καίη ο ήλιος, στήλη φωτεινή την νύχτα, για να τους οδηγή. Και μετά από τόσα γεγονότα έφθασαν στο σημείο να ζητήσουν για Θεό ένα χρυσό μοσχάρι*! Σήμερα οι άνθρωποι δεν θα έλεγαν ποτέ ότι ένα μοσχάρι θα τους οδηγήση στην Γη της Επαγγελίας.

* Βλ. Έξ. 32, 1-6.

Λόγοι Α΄ Με πόνο και Αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
impantokratoros

Οἱ δαιμονικὲς ἐνέργειες στὴ ζωή μας

 



Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ ΣΤ΄ Λουκᾶ, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς κοινότητος Ἄλωνας τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (22.10.2017) απομαγνητοφωνημένο).

«…Και μην νομίζετε ότι το φαινόμενο των δαιμονιζομένων είναι αρχαίον. Στις μέρες μας έχουν πολλαπλασιαστεί τα φαινόμενα δαιμονισμού, και στην Κύπρον και σε όλον τον κόσμον και σύντομα αυτό θα φανερωθεί κι εκεί πάτερ Χρήστο θα φανεί η δύναμή μας , εάν μπορούμεν εμείς να βγάλουμεν δαιμόνια από ανθρώπους που υποφέρουν από αυτά, δεν θα τους κρίνουμε, θα τους σώσουμε από αυτά. Σας λέω, προσωπικά έχω επαφή με τρεις. Μου έλεγε προχτές ένας, είναι νεαρός άνθρωπος, καλότατος. Εν σχέσει με άλλους μπορώ να σας πω στέκει πολύ ψηλά. Τι ήταν όμως το πρόβλημα και εδαιμονίστηκε, είχεν έναν παπού, επήγενε στους μάγους και στα μέντιουμ και έκαμνεν και δουλειές με τους μάγους και με τα μέντιουμ, ακάθαρτες εργασίες σαρκικές γιατί τον έπεισαν τον παπού ότι για να πιάνουν οι μαγείες πρέπει να ενώνουντε μαζί, σαρκικά και ο παπούς εδαιμονίστηκεν η ψυχή του όχι το σώμα του, έβγαλε χρήματα πολλά, τα εζήτησε λέει στην προσευχήν του που έκανε προς τον δαίμονα και του έδωσεν το πνεύμα χρήματα πολλά. Με αυτά τα χρήματα εσπούδασε τον εγγονόν του στα καλύτερα πανεπιστήμια αλλά δεν ήταν χρήματα ευλογημένα ήταν χρήματα ως αποτέλεσμα σατανολατρίας και όταν ο νεαρός έγινε 35 χρονών κι έκανε και κάτι δικές του σαρκικές αμαρτίες όπως συνηθίζουν οι νέοι απρόσεκτα στην εποχή μας άρχισε μέσα του ν’ ακούει μιαν άλλη φωνή, είπαν μερικοί, είναι ψυχασθένεια, οι γιατροί του είπαν δεν είναι ψυχασθένεια γιε μου, κάτι άλλο συμβαίνει. Επήγεν εις τον μακαρίτη τον Γιάγκον τον Κελλίδη ο οποίος μπορεί να είχε και βωμολοχίαν και απροσεξίαν εις τους τρόπους του αλλά αυτός επίστευε, είχεν την πίστην της γιαγιάς του της γιαλουσίτισας και του λέει, γιε μου κάτι άλλον έχεις και φοβούμαι να σου το πω. Να πας στο Μόρφου να δούμε τι θα σου πει. Ποιος είναι ο Μόρφου λέει και του εξήγησε και ήλθεν κοντά μου. Όταν ήταν να μπει στην μητρόπολη εχάλασεν τες φωνές γιατί μες την μητρόπολη, έχομε μερικά λείψανα αγίων αι μέγαν αγιασμόν και τα δαιμόνια δεν μπορούν να πλησιάσουν. Και τότε κατάλαβε η μάνα του παιδιού…, ένα παιδί με ντοκτοράτα, …αλλά με προσευχές όχι θεοκεντρικές, χριστοκεντρικές αλλά δαιμονοκεντρικές και δαιμονοκίνητες και αυτά τον επηρέασαν. Και τώρα είμαστε σε μια διαδικασία με μερικούς ευλαβείς ιερείς μας  σιγα, σιγά να τον βοηθήσομεν να ελευθερωθεί, και θα ελευθερωθεί, έχει καλή διάθεση αλλά δεν έχει υπομονή. Οι σημερινοί νέοι έχουν μάθει από την εποχή της ταχύτητας όλα να γίνονται γρήγορα και χωρίς κόπον και αυτό δεν αρέσει του Χριστού μας. Αφού το λέει και στο ψαλτήριν, είδε την ταπείνωσήν μου λέει, και τον κόπον μου και άφες πάσας τας αμαρτίας μου. Όποιος θέλει να γειάνει ψυχικά και σωματικά πρέπει σε κάτι να κοπιάσει πρώτα, σωματικά και ύστερα ψυχικά. Και του λέω αυτά.. γιε μου να κάνεις υπομονή κι αν δεν έχεις να του πεις: «Χριστέ μου δως μου υπομονήν και την πίστην των αγίων». Δεν είναι καλό να σας περιγράψω άλλα πράγματα απ’ αυτήν την περίπτωση αλλά το λέω για να δούμε ότι οι σημερινοί νέοι με τες πολλές σαρκικές αμαρτίες που κάνουν εκτός γάμου και εντός γάμου, πράγματα που δεν είναι της φύσης του ανθρώπου γίνονται μαγνήτες όχι του Αγίου Πνεύματος αλλά των δαιμονικών πνευμάτων, κι αυτά τα φαινόμενα αυξάνονται καθημερινά και νομίζουν μερικοί ότι είναι ψυχασθένειες για τους γιατρούς. Και οι γιατροί τα χάνουν, λέει, μας πως γίνεται να έρχεται εδώ και να μου λέει τα δικά μου λάθη και τα δικά μου αμαρτήματα ο άρρωστος! Ποιος του τα λέει? Αυτός που έχει μέσα του. Γι αυτόν η κοινωνία και η επικοινωνία με τον Θεό μας και τους συνανθρώπους μας έχει και αυτόν το καλόν, ότι μας βοηθά να διώχνουμε τις δαιμονικές από μέσα μας. Κι έτσι όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος απ’ αυτές τις αρνητικές ενέργειες γίνεται κατηγορητήριο του Αγίου Πνεύματος και σιγά, σιγά αγιαζόμεθα, αλλά όλα ξεκινούν από τη λίγην επιθυμίαν: Σε θέλω Χριστέ μου, έλα στη ζωή μου. Να λέμε το «Βασιλεύ Ουράνιε» που είναι προσευχή στο Άγιον Πνεύμα με όλη μας την καρδιά «Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν» και τι λέει μετά: «Και καθάρισον ημάς», βλέπετε! Έχομεν καθαριστήριον και είναι το Άγιον Πνεύμα! Από τι μας καθαρίζει: από τα πάθη μας, από τα λάθη μας και τις δαιμονικές ενέργειες αι τις κακές ενέργειες των συνανθρώπων μας διότι υπάρχουν . Άρα η Εκκλησία είναι ένα καθαριστήριον, ένα φωτειστήριο και ένα αγιαστήριο. Οι πρωτεινοί τα ήξεραν να τα μάθουμεν κι εμείς. Τώρα που βλέπομεν το ευρωπαϊκόν πείραμαν που μας εισηγήθηκαν ως τρόπον ύπαρξης να αποτυγχάνει, επιτέλους να επιστρέψουμε σ’ αυτόν που εκράτησεν αυτόν τον τόπον, τον κοινόν βίον κι ο κοινός βίος δεν είναι γύρω από τα καφενεία και τους συλλόγους, κι αυτά χρειάζονται, δεν τα κατηγορώ αλοίμονο αλλά κατά κύριον λόγον ο κοινός βίος είναι το Κοινόν Ποτήριον, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και μας δίδει την δυνατότητα Κοινωνίας και επικοινωνίας. Την εύχομαι για ‘σας, εύχεσται κι εσείς για εμάς.

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=Mw_dxSxpDhs

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" - 05 Νοεμβρίου 2017 - "Η ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΑΣ"

Τὸ σημάδι τοῦ Θεοῦ - Ἀληθινὴ ἱστορία

 

Ἦταν περασμένη ἡ ὥρα τὴν Κυριακὴ τὸ βράδυ ὅταν ὁ ἱερέας τοῦ ναοῦ ἀποφάσισε νὰ τηλεφωνήση στὴν πρεσβυτέρα του στὸ σπίτι γιὰ νὰ τῆς πῆ ὅτι σὲ λίγο θὰ κινήση γιὰ τὸ σπίτι. Ἄφησε τὸ τηλέφωνο νὰ χτυπήση πολλὲς φορές, ἀλλὰ ἐκείνη δὲν ἀπάντησε.

Ὁ ἱερέας παραξενεύτηκε, ἀλλὰ ἀποφάσισε νὰ τακτοποιήση κάποιες τελευταῖες ἐκκρεμότητες προτοῦ ξανατηλεφωνήση. Ὅταν τὸ ἔκανε ὕστερα ἀπὸ λίγα λεπτά, ἐκείνη ἀπάντησε ἀμέσως.

–Γιατί δὲν ἀπάντησες τὴν πρώτη φορά; τὴ ρώτησε.

–Μὰ δὲν χτύπησε ἄλλη φορά! τοῦ εἶπε ἐκείνη.

Δὲν ἔδωσαν παραπάνω σημασία στὸ γεγονὸς καὶ ἀσχολήθηκαν μὲ τὰ τρέχοντα θέματα τῆς οἰκογενείας τους.

Τὴν ἑπόμενη μέρα ὁ ἱερέας δέχτηκε ἕνα τηλεφώνημα στὸ ναό.

–Μοῦ τηλεφωνήσατε χθές, ἀκούστηκε μία ἀνδρικὴ φωνὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ τηλεφώνου.

–Ἐγώ; ρώτησε ὁ ἱερέας.

–Ναί, χτύπησε πολλὲς φορές, ἀλλὰ δὲν τὸ σήκωσα, ἀπάντησε ὁ ἄνδρας.

 Ἀμέσως ἦρθε στὸ νοῦ τοῦ ἱερέα τὸ περιστατικὸ μὲ τὸ τηλεφώνημα ποὺ ἔκανε στὴν πρεσβυτέρα του.

 –Ἄ, ναί! ἔκανε ὁ ἱερέας. Ἤθελα νὰ τηλεφωνήσω στὴ σύζυγό μου καὶ κατὰ λάθος τηλεφώνησα σὲ σᾶς!

–Δὲν πειράζει, τὸν καθησύχασε ὁ ἄγνωστος. Μόνο θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πῶ μὲ δύο λόγια τὴν ἱστορία μου.

Χθὲς λοιπὸν εἶχα ἀποφασίσει νὰ δώσω τέλος στὴ ζωή μου. Δὲν ἄντεχα νὰ ὑποφέρω ἄλλο. Εἶχα κουραστῆ. Δὲν ἔχει σημασία τὸ πῶς καὶ τὸ γιατί.

 Προτοῦ ὅμως τὸ κάνω αὐτὸ εἶχα πεῖ στὸ Θεὸ ὅτι, ἂν δὲν θέλη νὰ αὐτοκτονήσω, νὰ μοῦ στείλη ἕνα σημάδι. Τότε χτύπησε τὸ τηλέφωνο. Κοίταξα τὴν ἀναγνώριση κλήσης καὶ ἔγραφε Ἁγία Τριάδα.

 Μόλις τὸ εἶδα, μέσα στὸν πανικό μου καὶ τὴν ἔνταση τῆς κατάστασης ποὺ βίωνα, φοβήθηκα νὰ ἀπαντήσω.

Κ᾽ἔτσι τὸ σημάδι ποὺ ζήτησα μοῦ ἦρθε μέσα ἀπὸ τὸ τηλεφώνημά σας!

 Ὁ ἱερέας χαμογέλασε καὶ ἀπὸ μέσα του εὐχαρίστησε τὸ Θεὸ γιὰ τοῦτο τὸ δῶρο ζωῆς. Χάρηκε τόσο πολὺ ποὺ ἦταν ἐφημέριος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τὸ τηλέφωνο τῆς ἐκκλησίας ἦταν καταχωρημένο στὸν τηλεφωνικὸ κατάλογο.

 [πηγή: panagiamegalohari.gr]
xrspitha

Η αληθινή επικοινωνία

Ο άνθρωπος μέσα από τις διάφορες μορφές επικοινωνίας έχει διευκολύνει σε πολλά επίπεδα τη ζωή του. Μπορούμε να στείλουμε τηλεομοιότυπο, μηνύματα με το κινητό, με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, να επικοινωνήσουμε μέσω δορυφόρου κ.α. Διερωτάται ο άνθρωπος, πώς είναι δυνατόν η φωνή του, η αναπνοή και τα λόγια του να μεταφέρονται στον άλλο άνθρωπο εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μέσα από ένα μικρό μηχάνημα;

Μπορεί να επικοινωνήσει μέσω του διαδικτύου, να στείλει email, να γράψει μήνυμα στον άλλο μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, αλλά να μην μπορεί να επικοινωνήσει με τον ή την σύζυγο και τα παιδιά του. Διαλύσαμε τα σπίτια μας. Όταν δυσκολευόμαστε να επικοινωνήσουμε με τους άλλους, πρέπει να καταλάβουμε ότι η αρχή του προβλήματος δεν έγκειται στον άλλο άνθρωπο αλλά σε εμάς. Εμείς φταίμε και όχι ο άλλος γιατί εμείς δεν μπορούμε να βρούμε σε ποιο σημείο μπορούμε να συναντηθούμε και να μιλήσουμε μαζί με τον άλλο. Είναι σαν να προσπαθούμε να βρούμε στο ραδιόφωνο τη συχνότητα κάποιου ραδιοφωνικού σταθμού και να συντονιστούμε μαζί του και όσο και να ψάχνουμε δεν μπορούμε να τον εντοπίσουμε. Δεν φταίει ο σταθμός αλλά εσύ που μπορεί να μην βρίσκεσαι στην κατάλληλη θέση για να συνδεθείς μαζί του. Ο σταθμός εκπέμπει στη δική του συχνότητα. Έτσι είναι και ο κάθε άνθρωπος.

Αν διαβάσουμε τους λόγους των Πατέρων θα δούμε ότι στα συγγράμματά τους έχουν μια ισορροπία και μια γνώση των πραγμάτων παρόλο που αυτοί ήταν μοναχοί. Ο λόγος είναι ότι ζούσαν μέσα στην Εκκλησία. Δεν είναι καμιά φιλοσοφία να πεις στον άλλο πώς να επικοινωνήσει. Αυτό μαθαίνουμε στο μοναχισμό –ο οποίος δεν διαφέρει από το γάμο σε αυτά τα πράγματα– μέσω της υπακοής, της ταπεινώσεως, το να ζητάς συγχώρηση από τον άλλο, να καταλαβαίνεις ότι εσύ φταις και όχι ο άλλος έστω κι αν φαινομενικά εσύ έχεις δίκαιο γιατί αυτός είναι ο πνευματικός τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Με τον τρόπο αυτό αναλαμβάνει ο καθένας τις ευθύνες του, λες εγώ φταίω, μαθαίνω να δουλεύω τον εαυτό μου, μαθαίνω την υπέρβαση και έτσι μπορώ να κοινωνώ με τον άλλο. Δεν είναι εύκολο πράγμα να μάθεις να επικοινωνείς με τον άλλο, να μάθεις να τον ανέχεσαι και να τον αγαπάς. Γιατί ο Χριστός όταν ήρθε δεν μας είπε να ανέχεσαι τον εχθρό σου αλλά να αγαπάς τον εχθρό σου πόσο μάλλον το σύζυγό σου, το γείτονά σου, τον αδελφό σου. Κι όμως αυτό το απλό πράγμα για το οποίο μιλούν όλοι, η αγάπη, είναι το μέγιστο άθλημα του ανθρώπου.

Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε με μια απλότητα ότι όταν ο άλλος δεν μπορεί να σε καταλάβει και να σε αποδεχτεί, τότε φρόντισε να τον κατανοήσεις και να τον αποδεχτείς, να τελειώνει η υπόθεση! Ή άλλοτε σε ένα νέο που του έλεγε ότι οι γονείς του δεν τοποθετούνται σωστά απέναντί του, ο Γέροντας τον συμβούλεψε να τοποθετηθεί σωστά αυτός απέναντί τους! Είναι μεγάλη επιστήμη να μάθει ο άνθρωπος να τοποθετείται σωστά απέναντι στον άλλο άνθρωπο και να τον αποδέχεται χωρίς να τον αλλάζει. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο «Εξομολογητάριό» του, διδάσκει τους πνευματικούς πώς πρέπει να κάθονται και να ακούνε τον άλλο άνθρωπο.

Είναι ολόκληρη τέχνη τελικά να μάθεις να ακούς τον άλλο. Μπορεί να πει κανείς ότι η επικοινωνία στηρίζεται κατά το 70% στο να ακούς παρά να μιλάς, διότι το να μιλάς δεν είναι πάντα αυτό που ζητά ο άλλος από εσένα. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να λες τίποτα, απλά να ακούς και ο άλλος αναπαύεται που τον άκουσες.

Πρέπει να καταλάβεις τον άλλο άνθρωπο, πού βρίσκεται, πώς κινείται, πώς σκέφτεται, τι δυνάμεις έχει. Ιδιαίτερα μέσα στο γάμο πρέπει να καθίσεις να ακούσεις τον άλλο και να εξέλθεις του εαυτού σου. Όταν σου μιλά και σου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου με τον δικό του τρόπο, πρέπει όχι μόνο να ακούσεις αλλά αν είσαι επιστήμονας πρέπει να ερμηνεύσεις και τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τα λόγια του άλλου. Για παράδειγμα όταν σου λέει «άργησες, πού γύριζες» κρύβεται το «με παραγκωνίζεις, δεν μου δίνεις σημασία, δεν με προσέχεις», πράγματα που τώρα δεν μπορεί να σου τα πει, θα σου τα πει όταν πλέον θα είναι αργά, όταν θα πάει να δικαιολογηθεί για την αντίδρασή της σε κάποιο πρόβλημα θα σου τα πετάξει όλα αυτά κατά πρόσωπο. Πρέπει λοιπόν οι σύζυγοι να μάθουν τη ψυχολογία ο ένας του άλλου και να διεισδύσουν στον ψυχικό κόσμο του άλλου έτσι ώστε να μην σταθούν στο φαινόμενο αλλά να καταλάβουν το νοούμενο, αυτό που πραγματικά εννοεί ο άλλος πίσω από έναν του λόγο. Είναι ανάγκη λοιπόν να μάθει να ακούει σωστά ο άνθρωπος για να μπορέσει να επικοινωνεί σωστά. Προϋπόθεση είναι να χτίσεις τη σχέση του πάνω στην ταπείνωση η οποία σημαίνει να εξέρχεσαι του εαυτού σου και να δίνεσαι στον άλλο άνθρωπο εξ' ολοκλήρου. Έτσι μαθαίνεις την τέχνη του να ζεις σωστά με τον άλλο άνθρωπο χωρίς να τον απορροφήσεις ή να σε απορροφήσει.

Ο Χριστός έλαβε για χάρη μας «μορφήν δούλου», γινόμενος δηλαδή όμοιος με εμάς κατά πάντα και μπόρεσε να μας καταλάβει. Ενώ ο Θεός είναι απερίγραπτος και απρόσιτος κατά την ουσία και θα μπορούσε με έναν Του λόγο να αλλάξει τα γεγονότα, ήλθε σε εμάς, κατέβηκε σε εμάς και υπέβαλε τον εαυτό Του σε όλη αυτή την ανθρώπινη οικονομία, την ταπείνωση, τα πάθη, το θάνατο. Τα έκανε όλα αυτά ακριβώς για να μας συναντήσει. Δεν μας είπε «Εγώ είμαι εδώ και ελάτε εσείς να με βρείτε» αλλά ήρθε Αυτός σε εμάς. Αυτό τι σημαίνει για εμάς στην καθημερινή μας ζωή; Πρέπει να κατεβούμε εμείς εκεί που είναι ο άλλος άνθρωπος και να τον συναντήσουμε εκεί, να παύσουμε να έχουμε την απαίτηση να έρθει ο άλλος να βρει εμάς. Πρέπει να κάνουμε αυτή την κίνηση που έκανε ο Χριστός ο Οποίος ήρθε και βρήκε εμάς όχι για να μείνει εκεί που ήμαστε εμείς ή για να μας αφήσει εκεί αλλά για να μας ανεβάσει πάνω, θεώνοντας τον άνθρωπο.

Όταν ο Θεός δει τη δική μας προσπάθεια και δει τον κόπο της αγάπης μας κι όλα αυτά τα πράγματα τα συνδέσουμε με την προσευχή, με πολλή αγάπη και ειλικρινή πόθο για την αγάπη του Θεού, τότε ο Θεός πληροφορεί τους άλλους ανθρώπους και γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία μας. Αν θέλεις να σε καταλάβει ο άλλος πρέπει να γίνεις σαν εκείνον. Αυτή είναι η κίνηση που έκανε και ο Θεός: έγινε άνθρωπος, μίλησε τη δική μας γλώσσα, κοινώνησε μαζί μας σε όλα τα ανθρώπινα επίπεδα εκτός της αμαρτίας κι έτσι μπόρεσε πραγματικά να επικοινωνήσει μαζί μας. Ο Χριστός λοιπόν, που ήρθε και έσωσε εμάς τους ανθρώπους ακριβώς όχι μόνο μας συνάντησε εκεί που βρισκόμαστε, αλλά έκανε και κάτι άλλο, παρέδωσε τον εαυτό Του για τη δική μας ζωή. Παραιτήθηκε δηλαδή από κάθε δικό του πράγμα και μας πρόσφερε τον εαυτό του.

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου
 agiooros

Τί είναι η άσκηση; Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Τί είναι η νηστεία μου; Δεν είναι τίποτε άλλο, παρά απόδειξις ότι παρίσταμαι ενώπιον του Θεού και τον προσδοκώ, χωρίς να περιμένω πότε θα μου χτυπήση την πόρτα· εάν κάνω κάτι τέτοιο, θα πέσω σε πλάνη. Προσμονή μου και συνάντησίς μου με τον Θεόν είναι η πείνα μου, η αίσθησις της κενότητος του στομάχου μου, ο κόπος που καταβάλλω.
Τί σημασία έχει η μελέτη μου; Καμία άλλη, παρά ότι μέσα στο βιβλίο είναι ο Θεός, και επομένως την αορασία μου την αναπληρώνω κάπως με ότι βλέπω για τον Θεό μέσα στο βιβλίο μου.

Τί σημασία έχει η νοερά προσευχή; Το ότι φέρνω νοερώς τον παρόντα Θεόν ενώπιόν μου, οπότε και η προσευχή μου είναι μία προσμονή του Θεού, είναι η άσκησίς μου.

Ώστε η άσκησις του κάθε ορθοδόξου χριστιανού –διότι η άσκησις είναι δουλειά του κάθε πιστού- είναι το να παρίσταται ενώπιον του Θεού.

Βλέπετε τί μεγάλη σημασία έχει η γνώσις της αλήθειας; Καταλαβαίνετε πόσο μπορώ να κάνω λάθος, εάν δεν ξέρω τί είναι άσκησις; Τότε είναι δυνατόν, ή λανθασμένα να περιμένω τον Θεόν, ή λανθασμένα να ασκούμαι, οπότε η άσκησίς μου είναι μία ταλαιπωρία της φύσεώς μου, μία περιπλάνησις τήδε κακείσε μακράν του Θεού, μία απομάκρυνσις από τον Θεόν. Και είναι τόσο καθημερινό αυτό στους ασκητές (και σε όλους του χριστιανούς), το να χάνουν τον Θεόν, αντί να τον έχουν...

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Χαρισματική Οδός
Ερμηνεία στον βίο του Οσίου Νείλου του Καλαβρού
εκδ. Ίνδικτος
agiooros

Σκηνές από την εορτή της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στον Ι.Ν. Αγίου Αρ...

Κάρας τομὴν ἤνεγκε ῥώμῃ καρδίας, Βλάστημα Ῥώμης, Μάρτυς Ἀναστασία.
Τλῆ δὲ Ἀναστασίη ἐνάτη ξίφος εἰκάδι ὀξύ.

Βιογραφία

Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ' άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.

Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: «Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ' Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε». Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.

Πηγή: http://www.saint.gr/2834/saint.aspx

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 29ης Οκτωβρίου 2017 – "Η ΔΙΑΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΔΙΑΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ"

Πως η προσευχή χωρίζει τον νου από τους λογισμούς.

Και αποκρίθηκε ο Γέροντας· Οι λογισμοί, είναι σκέψεις για τα πράγματα· από τα πράγματα, άλλα είναι αισθητά και άλλα νοητά. Σε αυτά ο νους διατρίβει, περιφέροντας τα νοήματα τους· η χάρη της προσευχής φέρνει τον νου κοντά στον Θεό· και αυτό χωρίζει από όλους τους λογισμούς. Τότε ,λοιπόν, ο νους όντας γυμνός (από ξένους λογισμούς) γίνεται θεοειδής. Αφού γίνει τέτοιος, αιτεί τα πρέποντα και η δέησή του δεν αποτυγχάνει ποτέ. Για αυτό λοιπόν και ο Απόστολος παραγγέλλει να προσευχόμαστε αδιάλειπτα, για να φέρουμε τον νου συνεχώς κοντά στον Θεό.
Και ο Αδελφός είπε · Και πως ο νους μπορεί να προσεύχεται αδιάλειπτα? Διότι ψάλλοντας και διαβάζοντας και υπηρετώντας, τον περισπούμε με πολλούς λογισμούς και θεωρήματα.

Και αποκρίθηκε ο Γέροντας· Τίποτα αδύνατο δεν προστάζει η θεία Γραφή. Επειδή και ο ίδιος ο Απόστολος και έψελνε και διάβαζε και υπηρετούσε και προσεύχονταν αδιάλειπτα. Αδιάλειπτος είναι η προσευχή που έχει τον νου σε πολύ ευλάβεια και πρόσκειται με πόθο στον Θεό, και κρέμεται πάντοτε από την ελπίδα Του, και σε Αυτόν έχει θάρρος σε όλα, στα έργα και σε όσα συμβαίνουν. Ο Απόστολος έλεγε ''ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού· θλίψη ή στενοχώρια? ''. ''Διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι''. Και πάλι ''Κατά πάντα θλιβόμενοι, αλλά όχι στενοχωρούμενοι· απορούμενοι, αλλά όχι απελπιζόμενοι· διωκόμενοι, αλλά όχι εγκαταλειπόμενοι· καταβαλλόμενοι αλλά όχι απολλύμενοι. Πάντοτε περιφέροντας την νέκρωση του Κυρίου Ιησού στο σώμα, για να φανερωθεί και η ζωή του στην θνητή μας σάρκα. Έτσι, λοιπόν, ο Απόστολος αδιαλείπτως προσεύχονταν· σε όλα τα έργα, καθώς ελέχθη, και σε όλα όσα συνέβαιναν είχε την ελπίδα στον Θεό. Για αυτό τον λόγο στις θλίψεις έχαιραν όλοι οι άγιοι, για να συνηθίσουν να έρχονται στην θεία αγάπη. Και για αυτό έλεγε ο Απόστολος '' Θα καυχηθώ, λοιπόν, στις ασθένειές μου, για να σκηνώσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού. Όταν ασθενώ, τότε είμαι δυνατός''. Αλλά ουαί σε εμάς τους άθλιους, διότι εγκαταλείψαμε την οδό των αγίων Πατέρων, και για αυτό είμαστε έρημοι από κάθε πνευματικό έργο».

Γέροντες - agiooros

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 22ας Οκτωβρίου 2017 – "ΚΛΗΣΗ, ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ"

Ο διάβολος σε κάνει να νυστάζεις όταν ακούς λόγο πνευματικό, όχι όμως όταν κουτσομπολεύεις !

 

 Ἕνας γέροντας - διηγήθηκε ὁ ἀββᾶς Κασσιανὸς - ποὺ ἀσκήτευε στὴν ἔρημο, παρακάλεσε τὸ Θεὸ νὰ τοῦ δώσει τοῦτο τὸ χάρισμα: Ὅταν γίνεται πνευματικὴ συζήτηση, νὰ μὴ νυστάζει ποτέ, ὅταν ὅμως κανεὶς ἀργολογεῖ ἢ κατακρίνει, τότε νὰ τὸν παίρνει ὁ ὕπνος, γιὰ νὰ μὴ μολύνονται τ᾿ αὐτιά του μὲ τέτοιο δηλητήριο. Καὶ πραγματικά, τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε.

Ἔλεγε λοιπὸν αὐτὸς ὁ γέροντας, πὼς ὁ διάβολος εἶναι θιασώτης τῆς ἀργολογίας καὶ ἀντίπαλος κάθε πνευματικῆς διδαχῆς.

Ἐπιβεβαίωνε μάλιστα τὸ λόγο του μὲ τοῦτο τὸ παράδειγμα:

- Μιὰ φορά, καθὼς μιλοῦσα γιὰ ψυχωφελῆ ζητήματα σὲ κάποιους ἀδελφούς, τόσο πολὺ νύσταξαν, ποὺ δὲν μποροῦσαν οὔτε τὰ βλέφαρά τους νὰ κουνήσουν. Κι ἐγὼ τότε, θέλοντας νὰ φανερώσω πὼς αὐτὸ συμβαίνει ἀπὸ δαιμονικὴ ἐνέργεια, ἄρχισα ν᾿ ἀργολογῶ. Στὴ στιγμὴ ξενύσταξαν κι ἔγιναν ὁλόχαροι! Ἀναστέναξα καὶ τοὺς εἶπα: «Δέστε, ἀδελφοί μου! Ὅσο μιλούσαμε γιὰ οὐράνια πράγματα, τὰ μάτια ὅλων σας τὰ ἔκλεινε ὁ ὕπνος. Μόλις ὅμως ἀκούστηκαν λόγια μάταια, ὅλοι ξενυστάξατε καὶ ἀκούγατε πρόθυμα. Σὰς παρακαλῶ λοιπόν, ἀδελφοί, νὰ συναισθανθεῖτε τὴν ἐνέργεια τοῦ πονηροῦ δαίμονα, κι ἔτσι νὰ εἶστε προσεκτικοὶ καὶ νὰ φυλάγεστε ἀπὸ τὸ νυσταγμό, κάθε φορὰ ποὺ κάνετε ἢ ἀκοῦτε κάτι πνευματικό».

Μικρός Ευεργετινός

agiooros

 

¨ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 15ης Οκτωβρίου 2017 – "Η ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ"

–

Αυτό για σήμερα

Ἕνας χριστιανὸς βασανιζόταν συχνὰ ἀπὸ διάφορες μελλοντικὲς ὑποθέσεις. Ἀνησυχία του, τὸ τί θὰ γίνει αὔριο, τί θὰ γίνει μεθαύριο, τί μᾶς περιμένει τὴν ἑπομένη ἑβδομάδα. Ὅλη αὐτὴ ἡ φροντίδα ἔπνιγε τὴν ψυχή του, πράγμα ποὺ τὸν ἔκανε πολὺ δυστυχῆ.

Μιὰ νύχτα, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶδε ἕνα ὄνειρο. Περπατοῦσε σ' ἕνα μακρινὸ δρόμο φορτωμένος μὲἕνα σακκὶ στὴν πλάτη. Τὸ φορτίο του ἦταν βαρὺ καὶ κάπου στάθηκε νὰ ξαποστάσει. Μὰ ὅταν θέλησε νὰ σηκωθεῖ γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ταξίδι του, ἀντιλήφθηκε πὼς ἦταν ἀδύνατο νὰ σηκώσει τὸ σακκίδιό του. Ἄνοιξε τότε νὰ δεῖ τί ἔχει μέσα. Καὶ τί βλέπει! Μικρὰ-μικρὰ δέματα. Τὸ ἕνα ἔγραφε ἀπ' ἔξω: "αὐτὸ γιὰ αὔριο". Ἕνα ἄλλο ἔγραφε: "αὐτὸ γιὰ μεθαύριο". Τὸ τρίτο ἔγραφε: "αὐτὸ γιὰ σήμερα". Αὐτὸ ἦταν ἀνάλαφρο. Τὸ σήκωσε μὲ χαρὰ καὶ συνεχίζοντας τὸ ταξίδι του ξύπνησε.

Τὸ ὄνειρο αὐτὸ ἐκφράζει μιὰ τραγικὴ πραγματικότητα. Ἡ μέριμνα γιὰ τὸ αὔριο, γιὰ τὸ μεθαύριο, γιὰ τὸ μετὰ ἀπὸ μία ἑβδομάδα, γιὰ τὸ μετὰ ἀπὸ ἕνα μήνα καὶ ἕνα χρόνο, γεμίζει τὶς ψυχές μας μὲ ἄγχος καὶ ἀνησυχίες, ποὺ μᾶς ἀφαιροῦν τὴν γαλήνη καὶ μᾶς κάνουν τὸ βάρος τῆς ζωῆς δυσβάστακτο. Γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Κύριός μας ἀπ' αὐτὲς τὶς ἐναγώνιες στιγμὲς εἶπε ἐκεῖνα τὰ ἀθάνατα λόγια. "Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς, ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς" (Ματθ. 6,34)

agiooros

"ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ" 08ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ "Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ"

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ

Γέροντας Παΐσιος: "Η δύναμη του καλού λογισμού"

 - Γέροντα,  στην  Παλαιά  Διαθήκη,  στο  Δ’  βιβλίο  των  Μακκαβαίων,  αναφέρεται:  Ό ευσεβής λογισμός δεν είναι έκριζωτής των παθών, άλλα ανταγωνιστής. Τί σημαίνει;

- Κοίταξε νά δής: Τά πάθη είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μας, αλλά ό ευσεβής, ό καλός, λογισμός μας βοηθάει  νά  μην  ύποδουλωνώμαστε  σ’  αυτά.  Όταν  ό  άνθρωπος  φέρνη  όλο  καλούς  λογισμούς  και σταθεροποίηση μιά καλή κατάσταση, τά πάθη παύουν νά ενεργούν, οπότε είναι σάν νά μήν υπάρχουν. Δηλαδή ό ευσεβής λογισμός  δεν ξερριζώνει τά πάθη,  αλλά τά πολεμάει και  μπορεί  νά τά καταβάλη. Νομίζω, ό συγγραφεύς περιγράφει τί μπόρεσαν νά υποφέρουν οί Άγιοι Επτά Παίδες, ή μητέρα τους Άγια Σολομονή και ό διδάσκαλος τους  Άγιος Έλεάζαρος,  έχοντας  ευσεβείς  λογισμούς,  γιά  νά  δείξη ακριβώς τήν δύναμη τοϋ καλού λογισμού.

Ένας καλός λογισμός ισοδυναμεί με μια πολύωρη αγρυπνία! Έχει μεγάλη δύναμη. Όπως τώρα κάποια  νέα  όπλα  σταματούν  μέ  ακτίνες  λέιζερ  τον  πύραυλο  στην  βάση  του  και  τον  εμποδίζουν  νά έκτοξευθη, έτσι και οι καλοί λογισμοί προλαβαίνουν και καθηλώνουν τους κακούς λογισμούς στά αεροδρόμια του διαβόλου, άπό τά όποια ξεκινούν. Γι’ αυτό προσπαθήστε, όσο μπορείτε, πρίν προλάβη ό πειρασμός  νά  σας φυτέψη κακούς  λογισμούς,  νά  φυτεύετε  εσείς  καλούς  λογισμούς,  γιά  νά  γίνη  ή καρδιά σας ανθόκηπος καί νά συνοδεύεται ή προσευχή σας άπό τήν θεία εύωδία της καρδίας σας.

Όταν  κανείς  κρατά  έστω  καί  λίγο  αριστερό,  δηλαδή  κακό,  λογισμό  γιά  κάποιον, οποιαδήποτε  άσκηση  καί  άν  κάνη,  νηστεία,  αγρυπνία  κ.λπ.,  πάει  χαμένη.  Σέ  τί  θά  τον βοηθήση ή άσκηση, άν δεν αγωνίζεται παράλληλα νά μή δέχεται τους κακούς λογισμούς; Γιατί νά μήν άδειάση άπό το πιθάρι πρώτα όλο το κατακάθι τού λαδιού, πού είναι μόνο γιά σαπούνι, καί ύστερα νά βάλη το καλό λάδι, άλλα βάζει το καλό μέ το άχρηστο καί το μουρνταρεύει;

Ένας  αγνός,  καλός,  λογισμός  έχει  μεγαλύτερη  δύναμη  άπό  κάθε  άσκηση.  Κάποιος νέος λ.χ. πολεμείται άπό τον διάβολο καί έχει ακάθαρτους λογισμούς καί κάνει αγρυπνίες, νηστείες, τριήμερα, γιά νά απαλλαγή άπό αυτούς. Ένας αγνός λογισμός όμως πού θά φέρη έχει  μεγαλύτερη  δύναμη  καί  άπό  τις  αγρυπνίες  καί  άπό  τις  νηστείες  πού  κάνει  καί  τον βοηθάει πιο θετικά.

- Γέροντα,  όταν  λέτε  αγνός  λογισμός,  αναφέρεσθε  μόνο  σέ  ειδικά  θέματα  ή  καί  σέ γενικώτερα;

- Καί  σέ  γενικώτερα.  Γιατί  ό  άνθρωπος,  όταν  τά  βλέπη  όλα  μέ  καλούς  λογισμούς, εξαγνίζεται  καί  χαριτώνεται  άπό  τον  Θεό.  Μέ  τους  αριστερούς  λογισμούς  κατακρίνει  και αδικεί  τους  άλλους,  εμποδίζει  την  θεία  Χάρη  να  ερθη,  και  έρχεται  έπειτα  ό  διάβολος  καί  τον αλωνίζει.

- Δηλαδή, Γέροντα, επειδή κατακρίνει, δίνει δικαίωμα στον διάβολο να τον άλωνίση;

- Ναί. Όλη ή βάση είναι  ό  καλός  λογισμός. Αυτό είναι πού  ανεβάζει  τον άνθρωπο,  τον αλλοιώνει  προς  το  καλό.  Πρέπει να φθάση κανείς στο σημείο να τά βλέπη όλα καθαρά.  Είναι αυτό πού είπε ό Χριστός: ­Μή κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε. Μετά φθάνει ό άνθρωπος σε μία κατάσταση πού βλέπει τά πάντα μέ τά πνευματικά μάτια όχι μέ τά ανθρώπινα. Όλα τά δικαιολογεί, μέ την καλή έννοια.

Πρέπει  νά προσέχουμε νά  μή δεχώμαστε τά πονηρά τηλεγραφήματα  του  διαβόλου, γιά  νά  μή  μολύνουμε  ­τον  Ναόν  τον  Αγίου  Πνεύματος καί  άπομακρυνθή  ή  Χάρις  του Θεού,  μέ  αποτέλεσμα  νά  σκοτισθούμε.  Το  Άγιο  Πνεύμα,  όταν  δη  τήν  καρδιά  μας  αγνή, έρχεται  καί κατοικεί μέσα μας,  γιατί αγαπάει τήν  αγνότητα  – γι’  αυτό  καί παρουσιάσθηκε σάν περιστέρι.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γ’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
agiooros

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΑΜΟ ΤΗΣ 03΄10΄2017 ΣΤΟΝ Ι.Ν.ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟ...

 

ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΞΥΛΟ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ  ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΤΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ (ΑΠΟ ΤΟΝ Π. ΝΕΚΤΑΡΙΟ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗ)

"Η ελεύθερη βούληση στη ζωή μας" π. Ανδρέας Κονάνος

 

«Η ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ» (3)
Πατήρ Ανδρέας Κονάνος - Ομιλία εις τον Ι.Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.Βύρωνος
27/09/2017
«…βάλε (λέει) το μπουφάν - Δεν θέλω μπουφάν, δεν κρυώνω (λέει το παιδί) – Βάλτο παιδάκι μου το μπουφάν – Όχι (λέει το παιδί). – Μα, θέλω να σε δω να το βάζεις. – Μα, δεν κρυώνω (λέει το παιδί) – Κρυώνω εγώ. – Αν κρυώνεις βάλε και τη γούνα σου αλλά το παιδί δεν θέλει.
Αυτά που λέω έχουν σχέση με το ευαγγέλιο? ...»
«Όταν λοιπόν δεις έναν άνθρωπο στενοχωρημένο και θες να του δώσεις δύναμη, θα κάνεις αυτά τα δύο:
Και θα πας μαζί του στον πόνο του αλλά και θα του δείξεις ότι δεν βουλιάζεις μαζί του.»

«Η ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ» (2) Π. ΑΝΔΡΕΑΣ Κ...

 

«…είμαστε πολύ της τεμπελιάς, πολύ τεμπέληδες (για την προσευχή). Αλλά θα ‘ρθει η ζωή και θα μας κάνει να προσευχηθούμε θέλουμε δε θέλουμε».
«…ευγνωμοσύνη, το αντίθετο είναι η γκρίνια. Οι δυνατοί άνθρωποι δεν γκρινιάζουν, είναι ευγνώμονες».
«… για το κουτσομπολιό μου είπε κάποιος στην εξομολόγηση, όποτε πάτερ κουτσομπολεύω και κατακρίνω, νιώθω την ψυχή μου να αδειάζει».

ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΞΥΛΟ, ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ-ΝΙΚΟΛ...

Το πρόγραμμα των λειτουργικών συνάξεων έχει ως ακολούθως:

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - Π. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΣ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗΣ ΜΑΣ (1) - 17΄

 

«Το εξής είναι το πρόβλημα: Πως μπορούνε κάποιοι άνθρωποι στη ζωή τους και δεν στενοχωριούνται εύκολα και δεν λυγίζουν εύκολα με τα προβλήματά τους, και πως κάποιοι άλλοι είμαστε πολύ ευάλωτοι στις στεναχώριες και τα προβλήματα και καταρρέουμε πολύ εύκολα.
Η ψυχολογία μας είναι πολύ εύθραυστη, πολύ ευαίσθητη, με το παραμικρό … μερικοί άνθρωποι. Πως γίνεται αυτό? Γιατί είμαστε έτσι?»